Γι’ αυτό πρέπει να ληφθεί ένα πολύ προσεκτικό ιστορικό για να αποκαλυφθεί το αίτιο.

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΗΛ. ΓΟΥΔΕΒΕΝΟΣ

Τι πρέπει, όμως, να κάνουν οι γονείς γι’ αυτό; Πόσο αληθινά μπορεί να παραπονιούνται τα παιδιά για πόνο στη μέση; Τα παιδιά δεν διαμαρτύρονται εύκολα για πόνο στη μέση, κι αυτό πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψιν μας και να αποταθούμε στους ειδικούς γιατρούς.

Ποιες ηλικίες αφορά

Η οσφυαλγία είναι σπάνια σε παιδιά κάτω των 7 ετών. Μετά τα 10 εμφανίζει σταδιακή αύξηση, μέχρι και 12%, ενώ γύρω στα 15 χρόνια φτάνει το 50%. Μετά από αυτή την ηλικία τα ποσοστά πλησιάζουν αυτά των ενηλίκων.
Σε ό,τι αφορά την «προτίμησή» της μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, τα κορίτσια αναφέρουν συχνότερα πόνο στη μέση, πιθανόν λόγω γρηγορότερης ανάπτυξης απ’ ό,τι τα αγόρια και επειδή είναι πιο ευάλωτα στον πόνο τέτοιου είδους.

Ποια είναι τα αίτια που την προκαλούν

Η παιδική οσφυαλγία μπορεί να οφείλεται σε κάποιες συγκεκριμένες παθήσεις, αλλά και σε μη ειδικούς παράγοντες. Οι παθήσεις που μπορεί να εμφανιστούν είναι όλες οι μορφές κύφωσης, σκολίωσης, λόρδωσης, η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου, η σπονδυλόλισθηση, και σπανιότερα κάποιες δυσπλασίες κ.λπ.

Ποιοι μη ειδικοί παράγοντες επηρεάζουν

Η καθιστική ζωή, οι ατελείωτες ώρες στον υπολογιστή, στην ΤV, στο θρανίο, προκαλούν μηχανικό πόνο στη μέση, καθώς και η παχυσαρκία που στατιστικά προκαλεί συχνότερα πόνο. Επίσης, οι αθλητικές δραστηριότητες, ιδιαίτερα τα ανταγωνιστικά αθλήματα (πρωταθλητισμός), τα αθλήματα σύγκρουσης, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, χάντμπολ κ.ά., δείχνουν στατιστικά τρεις φορές συχνότερη εμφάνιση από ό,τι σε αυτούς που κάνουν αθλητισμό για χόμπι. Αν και οι έρευνες διίστανται, υπάρχει μια λογική ότι η καταπόνηση προκαλεί πόνο. 

Ψυχοκοινωνικοί παράγοντες

Οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες σαφώς παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στην επίταση ή και εμφάνιση της οσφυαλγίας, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν οικονομικά, οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα, όπου τα παιδιά συχνά προσπαθούν αποσπάσουν την προσοχή των γονιών τους για ψυχολογικούς λόγους.

Επιβάρυνση από το σχολείο

Στο σχολείο υπάρχουν πολλοί παράγοντες οσφυαλγίας, όπως π.χ. η βαριά τσάντα, που δεν πρέπει να υπερβαίνει το 1/10 του βάρους του παιδιού (δηλ. παιδί 30 κιλών – 3 κιλά τσάντα) ή το βάρος και το μέγεθος του θρανίου σε ένα παιδί πρώτης δημοτικού που δεν θα έχει τη διάπλαση ενός παιδιού της έκτης δημοτικού. Σαφώς δεν είναι το ίδιο εύκολο να μετακινείται ή να κάθεται σε ένα θρανίο το οποίο δεν είναι στα μέτρα του.

Τι πρέπει να προσέχουν τα παιδιά

Πρώτον, τη στάση τους, όταν κάθονται και όταν περπατούν.
Δεύτερον, το σωματικό τους βάρος και το σήκωμα, για πολλή ώρα, μιας βαριάς τσάντας.
Τρίτον, τα ανταγωνιστικά αθλήματα.
Τέλος, να σκεφθούν ως δίποδα όντα που έχουν κερδίσει τη βαρύτητα και που επ’ ουδενί δεν πρέπει να καμφθούν. Με ορθή στάση, με βλέμμα ατενίζον και με μέτρο άσκηση και άθληση, οι πιθανότητες εμφάνισης της οσφυαλγίας σχεδόν εξαφανίζονται. Επίσης, πάντα οι γονείς να προστρέχουν στην συμβολή των ειδικών που μπορούν να δώσουν την κατάλληλη αγωγή στην δυσάρεστη αυτή εμπειρία.